Kinderdromen en ambities

Als kind droomde ik ervan om president te worden. Later besefte ik dat het familieleven en een gezin voor mij veel belangrijker zijn omdat ik van de mensen om me heen hou. Ondanks mijn handicap, die bestaat uit cerebrale parese in combinatie met een hersenbloeding, heb ik mijn grote ambities behouden. Ik zit in een rolstoel, maar dat heeft me niet weerhouden van leren, spelen met mijn vrienden in mijn kindertijd, een studie volgen en uiteindelijk een bevredigende baan hebben. Ik denk dat deze doelen onmisbaar zijn in het leven. Ik kan me een leven zonder doelen niet voorstellen omdat ik gewoonweg niet zo in elkaar zit.

Verschillende opvattingen over geluk

Of je nu een rolstoelgebruiker bent of op je benen kunt lopen, iedereen ziet geluk anders en probeert zijn eigen geluk te bereiken. Voor mij betekent het gelukkig leven met een vrouw en een kind, terwijl ik ook wat vrije tijd heb om aan mijn eigen ontwikkeling te werken voor de vaardigheden en kwaliteiten die ik nog niet bezit.

Eigen wilskracht en ouderschap

En het begint altijd met de eigen wilskracht, denk ik. Bijvoorbeeld de openheid om iets nieuws te leren, een taal of een ambacht, een beroep. Mijn ouders zagen een talent in mij voor leren, dus vonden ze een leraar voor mij voor thuisonderwijs, omdat naar school gaan in Moldavië niet mogelijk was vanwege een gebrek aan voorzieningen. Er was ook discriminatie en een gebrek aan begrip voor iemand die een beetje anders is dan jijzelf. Dat zijn bittere ervaringen voor een kind, maar voor mijn ouders was het waarschijnlijk nog moeilijker, kan ik alleen maar aannemen. En toch gaven ze niet op voor mij, omdat ze liefdevolle ouders zijn.

Streven naar succes in Nederland

Toen ik naar Nederland kwam, dacht ik dat ik het beste van mijn leven moest maken. En daarvoor heb ik echt hard mijn best gedaan, hoe moeilijk het soms ook was. Soms leefden mijn moeder en ik van slechts 70 euro voor eten voor een maand. Later deed ik een master in Bestuurskunde aan de Universiteit Leiden met een specialisatie in Internationaal en Europees Bestuur. Zo kwam ik in contact met de studentenadviseur van de Universiteit Leiden. Hij vertelde me dat er een mogelijkheid was om een beurs aan te vragen bij de Stichting Groesbeek-Assenbroek. Dit was de eerste keer dat ik van de stichting hoorde. Toen ik uiteindelijk de beurs kreeg, was ik extreem blij en opgelucht, omdat het betekende dat ik me geen zorgen hoefde te maken over wat we vandaag op tafel zetten of mijn studie betalen. Het geeft zoveel ruimte in je hoofd om na te denken over andere dingen in het leven en ervan te genieten.

Betekenisvol bezoek aan landgoed Nardinclant

Vorig jaar was het een voorrecht om deel uit te maken van de groep die naar het vastgoed Nardinclant ging. Dat is het huis waar Klaas Groesbeek en zijn vrouw Anna Assenbroek het grootste deel van hun jaren samen doorbrachten. We hoorden het verhaal van Klaas en zijn familie en opkomst van de mensen die nauw betrokken zijn bij het onderhoud van het landgoed. Bovendien resulteerde ons bezoek in het mooie idee om een alumnigroep van mensen die hulp hebben ontvangen te creëren en activiteiten voor de alumni te organiseren. Het was een mooi initiatief en ik besloot om actief betrokken te raken om de groep te laten groeien.